Αιγαίου, ηφαιστειακό τόξο

Τοξοειδής παράταξη ηφαιστείων του ελλαδικού χώρου, η οποία απλώνεται από την ανατολική Στερεά Ελλάδα μέχρι τον ανατολικό Αιγαίο, κοντά στις ακτές της Μικράς Ασίας. Είναι κυρτή προς τον νότο, αποτελείται από ηφαίστεια που έδρασαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο εκατομμυρίων ετών και σχηματίστηκε κατά την τεταρτογενή γεωλογική περίοδο με τις γεωλογικές διαδικασίες που προκάλεσαν την καταβύθιση της Αιγηίδας. Περιλαμβάνει τα ηφαίστεια Λιχάδων (στον χώρο όπου η βόρεια Εύβοια πλησιάζει τη Στερεά Ελλάδα), Σουσάκι (κοντά στο Λουτράκι), Πόρου–Μεθάνων (στο ανατολικό τμήμα της χερσονήσου της Αργολίδας), Μήλου–Αντιμήλου, Κιμώλου, Θήρας (Σαντορίνης), Αντιπάρου, Χριστιανών, Κω και Νισύρου. Το η.τ.Α. βρίσκεται πάνω στην ευρασιατική λιθοσφαιρική πλάκα και αναπτύσσεται 250 χλμ. βόρεια της νοητής γραμμής που περνά νότια από την Κρήτη, κάμπτεται προς τα βορειοδυτικά και προχωρεί σχεδόν παράλληλα προς τις ακτές του Ιονίου πελάγους, ορίζοντας τα σημεία επαφής μεταξύ της ευρασιατικής και της αφρικανικής λιθοσφαιρικής πλάκας. Τα ηφαίστεια που το αποτελούν οφείλουν την παρουσία τους στο γεγονός ότι η αφρικανική πλάκα κινείται προς βορρά με ταχύτητα περίπου 2 εκ. τον χρόνο, κάμπτεται και βυθίζεται κάτω από την ευρασιατική. Όταν φτάσει σε αρκετό βάθος λιώνει, και το ευκίνητο μάγμα που δημιουργείται βρίσκει διέξοδο προς την επιφάνεια, στην οποία βγαίνει με τη μορφή λάβας σχηματίζοντας ηφαίστεια. Το η.τ.Α. δεν βρίσκεται ακριβώς πάνω στα όρια των δύο πλακών, αλλά πιο βόρεια, επειδή χρειάζεται χώρος και χρόνος για να φτάσει η αφρικανική πλάκα σε αρκετά μεγάλο βάθος κάτω από την ευρασιατική.